Eerste week genieten op Bali

Na een emotioneel afscheid op Schiphol was het dan zover: mijn avontuur op Bali ging beginnen. Na maanden van dingen regelen en het uitkijken naar deze reis gingen we eindelijk vertrekken. Van te voren was ik best zenuwachtig, omdat ik niet wist wat me precies allemaal te wachten stond. Na een soepel verlopen vliegreis, kwamen 1 februari in de avond aan op het vliegveld van Denpasar. Na het afhandelen van de laatste formaliteiten op dit vliegveld, liepen we verder naar de aankomsthal. Hoe dichter bij de aankomsthal, hoe warmer en klammer het werd. Eenmaal in de aankomsthal aangekomen, stonden er tientallen mensen die een bordje vast hielden om passagiers op te halen. Na het vinden van het mannetje van Stenden, konden we met een busje vertrekken naar het Hotel.

De rit met het busje richting het hotel was zacht gezegd onrustig. Ik had gehoord dat het verkeer op Bali een chaos was, maar het was nog een veel grotere chaos dan ik me had voorgesteld. Overal op de weg zie je brommers, er rijden meer brommers dan auto's. Al het verkeer rijdt kriskras door elkaar heen, de weg zit vol met hobbels en gaten en er wordt vaker wel dan niet getoeterd. Daarnaast rijden het verkeer op Bali ook nog eens aan de linker kant. Tijdens deze reis heb ik mijn ogen goed de kost gegeven en de eerste indrukken van Bali bevielen me wel.

Na een reis van ongeveer een uurtje, kwamen we aan in het hotel. De naam van dit hotel is Puri Saron. Het is een mooi hotel met vriendelijk personeel en een zwembad. Bij het inchecken kregen mijn kamergenoot Kristan en ik kamer 108 toegewezen. Dit is een ruime kamer met heerlijke bedden, een badkamer en een balkon. Als we de voordeur van de kamer uitlopen hebben we uitzicht op het zwembad en de binnenplaats. We waren erg blij met onze kamer. Nadat we onze koffer uitgepakt hadden hebben we gezellig wat gekletst met medestudenten bij het zwembad.

Helaas, voltrok de eerste avond zich ook een mini-drama. Kristan ontdekte een kakkerlak op onze kamer. Omdat we allebei geen grote helden zij met insecten, sloeg de paniek vrij snel toe. Kristan joeg het beest achter het nachtkastje en we besloten hem te pletten tussen het kastje en de muur (dom natuurlijk, dat moet je niet doen met kakkerlakken, maar ja dood is dood), toen we het nachtkastje weghaalde was de kakkerlak verdwenen. Hij zat ook niet onder het nachtkastje. We hebben alles in onze kamer opgetild, overal gezocht maar we konden m nergens vinden. Tot op de dag van vandaag zijn we hem nog niet tegen gekomen en ik ben nog steeds bang dat hij ineens ergens op gaat duiken.

De volgende dag was het zondag, wat betekende dat we nog een dag vrij hadden. We besloten om deze dag door te brengen aan het strand. Met een groepje namen we de taxi van het hotel naar Kuta. Kuta is een van de meest toeristische plaatsen op Bali. Er zijn veel winkels, restaurantjes en hotels. Bij een van die winkeltjes kochten we na flink onderhandelen een strandlaken. Doordat 1 euro gelijk staat aan 16.000 Rupiah, leek op het begin alles meer geld te kosten dan het eigenlijk deed. In feite is alles op Bali heel goedkoop: voor een euro kan je al avondeten en voor 5 euro kan je met z'n vieren erg ver komen in de taxi.

Eenmaal aangekomen op het strand, waren we een klein beetje teleurgesteld. We verwachtte een parel wit strand met een heldere zee, maar het strand lag vol met aangespoeld zwerfaval uit de zee. Gelukkig konden we een mooie schone plek vinden en hebben daar heerlijk ontspannen en lekker gezwommen. Doordat het zo'n toeristisch gebied is, lopen er op het strand veel verkopers rond die je van alles proberen te verkopen: van armbandjes tot pijl en boog. Na de nodige ontspanning hebben we nog op een terrasje gezeten en vervolgens de taxi terug gepakt naar het hotel.

De sterkte van de zon op Bali is een factor waar je erg rekening mee moet houden. Aan het eind van de dag had ik erge hoofdpijn en dit kwam omdat ik te weinig water had gedronken. Ook moet je je goed insmeren met een hoge factor omdat je hier zelfs kan verbranden in de schaduw. Dit went gelukkig snel en ik ga nergens meer heen zonder mijn fles water.

Een andere weersomstandigheid waar je erg rekening mee moet houden zijn de plotselinge regenbuien. Het kan hier ineens ontzettend hard gaan regen, net alsof je onder de douche staat. Vaak duren ze niet lang en hebben we meestal zon, maar als je buiten loopt met zo'n bui, ben je zeiknat.

Het avondeten op Bali is een aparte ervaring. Je kan natuurlijk naar restaurants gaan of in het hotel eten, maar je kan er ook voor kiezen om aan de straat in de zogenaamde 'Warungs' te eten. Dit zijn eettentjes die er een beetje uitzien als krotjes. Het ziet er onhygiënisch uit en eigenlijk denk je: hier zou ik niet moeten eten. Maar om kennis te maken met de cultuur besloten we vrij snel dat het eigenlijk wel leuk is bij zo'n tentje te eten. Je hebt niet heel veel keus en het zijn meestal rijst gerechten waar je uit kan kiezen. De eerste hap die ik nam was echter een positieve verassing. Het eten was lekker en de mensen heel vriendelijk. Je hoeft niet lang op je eten te wachten en je hebt een maaltijd en een drankje voor ongeveer 16.000 Rupiah. Dit staat gelijk aan een euro. Door deze positieve ervaring besloten we de volgende dagen vaker te gaan eten bij zo'n Warung.

Maandag was onze eerste schooldag. Dit was meteen pittig aangezien we van half 10 tot half 5 op school moesten zijn. We werden bij het hotel opgehaald met een busje die ons bij school afzette. Op school dienen we geheel volgens Indonesisch gebruik te verschijnen in een uniform (pantalon, wit overhemd, nette schoenen). Doordat het zo'n lange dag was, was die moeilijk uit te houden in de Balinese temperaturen. De dag begon met een openingsceremonie met traditionele Balinese dans en hapjes gevolgd door een groepsfoto. Verder kregen we colleges over de inhoud van het moduul, de Indonesische cultuur, activiteiten op Bali en Eventmanagement. Ook kregen we een rondleiding door de school. De dag werd afgesloten met hapjes en drankjes. Weer terug in het hotel besloten we gezellig een biertje te doen bij het zwembad van het hotel. De groep werd steeds groter en het bleef lang gezellig.

Helaas was er geen tijd de volgende dag om de roes uit te slapen, aangezien we de volgende ochtend weer les hadden. Na een les van anderhalf uur besloten we naar Sanur Beach te gaan. Dit is een wat minder toeristisch plaatsje in het Zuid-Oosten van Bali. Na een taxi rit waarbij we met zijn negenen in een busje gestouwd zaten kwamen we aan in Sanur. Het weer was heerlijk en in Sanur was het minder druk dan in Kuta. Het strand van Sanur was prachtig. Wit strand, heldere zee en rustig. Hoewel ik mijn studie boek had meegenomen om te leren, kwam daar weinig van terecht. Dit was een heerlijk strand waar we de rest van de middag ontspannen hebben.

Woensdag stond er een college op het programma. Het college werd verzorgd door een Indiër die ons kennis bijbracht over de financiële kant van Event Management. Na het college zijn we wederom naar Sanur Beach gegaan om de rest van Sanur te verkennen. Sanur bleek naast het strand verder nog te bestaan uit gezellig terrasjes, leuke winkeltjes en een paar marktjes. Na een tijdje op het strand gelegen te hebben brak ineens de hemel open en moesten we schuilen bij een restaurantje. We besloten maar om terug te gaan naar het hotel omdat het weer niet leek te verbeteren. 's Avonds hebben we weer gezellig wat drankjes gedaan bij het zwembad van het hotel met medestudenten.

Donderdag was voor mij een verschrikkelijke dag. Ik werd wakker met ongelofelijke pijn aan mijn longen en mijn keel. Ik heb 's ochtends nog wel de workshop managementvaardigheden gevolgd, maar ben vervolgens mijn bed ingekropen. Ik heb de hele dag op het bedje gelegen en heb veel geslapen. De pijn werd waarschijnlijk veroorzaakt door de airco, die we gelijk flink wat graden hoger hebben gezet. Mijn kamergenoot en andere vrienden hebben goed voor me gezorgd en me medicijnen gegeven.

Hoewel ik de volgende dag nog pijn aan mijn longen had, was het een stuk minder als een dag ervoor. Vandaag wilde ik sowieso niet op bed blijven liggen want vandaag gingen we surfen, iets waar ik heel erg naar uitkeek. De surfschool had een prachtige accommodatie aan Kuta Beach. De surfschool had een zwembad, een lounge en een restaurant en alles ademde ontspanning uit. Nadat we een outfit hadden gekregen, kregen we eerst een introductie. Daarna mochten we het water op. Van te voren dacht ik dat surfen heel moeilijk zou zijn en dat ik eerst tien keer zou vallen voordat ik überhaupt een keertje zou kunnen blijven staan maar dat viel hartstikke mee. De eerste golf die ik pakte kon ik staan. Wat een geweldig gevoel was dat. De adrenaline gierde door m'n lijf en het gaf een heel vrij gevoel. Doordat we beginners waren begonnen we met gebroken golven. Omdat iedereen in ons groepje bestaande uit drie het snel onder de knie had mochten we al snel dieper en op het eind pakte we zelfs Green Waves. Dit zijn golven die nog niet gebroken zijn en waarop je veel meer snelheid hebt dan een gebroken golf. Na het surfen hebben we nog heerlijk gerelaxt op de surfschool en op het strand en een potje gevoetbald met locals.

De eerste week was heerlijk. Vannacht gaan we een vulkaan beklimmen om naar de zonsopkomst te kijken. Verder staan er nog veel leuke dingen op de planning zoals Olifanten rijden, zwemmen met dolfijnen en monkey forrest. Dit worden tien mooie weken.